คลิกอ่าน... 03 ถาม...เจ้าพนักงานที่ดินจังหวัดลำพูน
ฝ่ายกฎหมาย ธนาคารอาคารสงเคราะห์ ข้อความนี้กรุณาอ่านให้เข้าใจ...ถ้าไม่เข้าใจให้อ่าน คำพิพากษาฉบับเต็ม ด้านล่าง
"ในการขอให้บังคับจำเลยทั้งห้ารื้อถอนต้นสักหรือสิ่งของออกจากที่ดินภาระจำยอมนั้น โจทก์ต้องยื่นคำขอให้ศาลมีคำสั่งตั้งเจ้าพนักงานบังคับคดีให้เป็นผู้ดำเนินการบังคับให้รื้อถอนหรือขนย้ายสิ่งของออกจากอสังหาริมทรัพย์ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 296 ทวิ, 296 ตรี และ 296 เบญจ"
ถามฝ่ายกฎหมาย ธนาคารอาคารสงเคราะห์...
* ชนะคดีแล้วทำไมไม่ทำตามขั้นตอนให้จบ?????
* ปล่อยให้ค้างคานับจากวันพิพากษามากว่า 2 ปีได้อย่างไร?????
* ทำไมทอดทิ้งคนซื้อที่ดิน?????
* ทุกวันนี้คนซื้อที่ดินยังไม่ได้ใช้ถนน ไม่มีน้ำประปากิน ไม่มีไฟฟ้าใช้
เรียน ท่านประธานกรรมการ หรือ ท่านกรรมการผู้จัดการ ธนาคารอาคารสงเคราะห์... กรุณาถามฝ่ายกฎหมายลูกน้องของท่าน ว่ารู้รักษาผลประโยชน์ของธนาคารฯและลูกค้าธนาคารฯมากน้อยแค่ไหน ก่อนจะฟ้องให้ลิ่วล้อโทร.ข่มขู่คนที่ไม่รู้เรื่องสารพัดสารพัน พอชนะคดี...ทำเฉย?????
เรียน...ท่านปลัดกระทรวงการคลัง
ท่านปลัดฯจะไม่ลองขยับๆกระตุ้นลูกน้องบ้าง?????
* * * * * * * * * *
ขอร้องละครับ...
กรุณาอย่าแสดงความคิดเห็นที่ไร้สาระในบล็อกนี้
ใครจะหลอกใคร เอาพระเก๊พระปลอมมาแหกตาใคร ก็เป็นเรื่องส่วนตัวเป็นความประพฤติของคนๆนั้น ไม่เกี่ยวกับบล็อกนี้
กรุณาไปแสดงความคิดเห็นในบล็อกที่เกี่ยวข้องกับวงการพระเครื่องโดยตรง
จุดประสงค์ที่เปิดใช้บล็อกนี้ ต้องการให้ทุกๆคนทุกๆฝ่ายที่เกี่ยวข้อง ลดทิฐิลงมาแล้วหันหน้าปรึกษาหารือกันหาเพื่อทางออกที่ดีต่อไป...
โดยเฉพาะต้องการที่สุดคือ คำแนะนำแสดงความคิดเห็นจากท่านผู้รู้ท่านผู้มีประสบการณ์และท่านผู้ชำนาญด้านกฎหมายครับ
แรกเริ่มแต่เดิมที มรดกบาปอันนี้มันยุ่งเหยิงกันมาตั้งแต่รุ่นเจ้ามรดก ตั้งแต่ พ.ศ.2505 เรื่อยมาจนเจ้ามรดกจากไป
มรดกบาปอันนี้ก้าวมาถึงรุ่นลูก เริ่มตั้งแต่ พ.ศ.2521 ก็เริ่มยุ่งเหยิงอีก พี่สาวคนโตประกาศไม่ยุ่งเกี่ยว น้องสาวคนรองในฐานะผจก.มรดกจึงให้น้องชายคนสุดท้องย้ายไปรับแปลงด้านตะวันออกที่สันป่ายางซอย1ซึ่งเป็นบ้านของตนเอง
ให้น้องชายคนที่สองไปรับแปลงด้านตะวันตกที่สันป่ายางซอย1ซึ่งเป็นบ้านหลังแรกของพ่อผมคือน้องชายคนรอง โดยเว้นที่ด้านหลังไม่กี่ตรว."หื้อบ่าเนาปลูกบ้านอยู่ต๋อนเฒ่า" และให้พ่อผมไปรับแปลงเจ้าปัญหานี้ร่วมกับตนเอง
และในที่สุดก็ตกลงกันได้โดยพ่อผมและน้องสาวคนรองคือป้าทิมได้ตกลงให้ทำถนนหน้ากว้าง 6 เมตร ผ่ากลางตลอดแนวที่ดิน
โดยเฉือนที่ดินทางด้านขวา กว้าง 3 เมตรตลอดแนว ซึ่งเป็นเนื้อที่ 372 7/10 ตารางวา
เฉือนที่ดินทางด้านซ้าย กว้าง 3 เมตรตลอดแนว ซึ่งเป็นเนื้อที่ 372 7/10 ตารางวาเช่นกัน
รวมเป็นเนื้อที่ถนนหน้ากว้าง 6 เมตรทั้งหมด 1 ไร่ 3 งาน 45 4/10 ตารางวา แล้วออกเป็นโฉนดที่ดินเลขที่ 80902
ต่อมาฝ่ายซ้ายจากโลกนี้ไป และฝ่ายขวาความชราความสูงวัยมาเยือนความทรงจำก็ลบเลือนตามไปด้วย รณชัยลูกชายคนรองจึงเป็นตัวแทน เพราะนิรุทธ์ลูกชายคนโตอยู่ที่อเมริกาโน่น
มรดกบาปอันนี้ก้าวมาถึงรุ่นหลาน ก็เริ่มยุ่งเหยิงขึ้นมาอีกครั้ง (อ่านรายละเอียด...คำพิพากษา...ด้านล่างบทความ)
ที่ทางมีถนนเข้าออกได้อยู่ดีๆก็ลุกขึ้นมาทำให้มันเป็นที่ตาบอดเสียยังงั้นแหละ...
ตัวละครที่ขัดแย้งกันเริ่มต้นมี 2-3 ตระกูล ปัจจุบันเพิ่มขึ้นมาหลายเท่าทวีคูณ หลายตระกูลร้อยพ่อพันแม่
ก็ขนาด 2-3 ตระกูลยังวุ่นวายขนาดนี้ แล้วนับวันยิ่งมากตระกูลเข้าไปอีก มันจะยุ่งเหยิงกันขนาดไหน?????
ทั้งฝ่ายซ้ายฝ่ายขวาอายุเข้าวัยชรา 50-60 กว่าๆกันทุกคน ใกล้ๆจะจากโลกนี้ไปแล้ว
และแล้วมรดกบาปอันนี้ก็คงไม่พ้นก้าวมาถึงรุ่นเหลน...
อนาคตทายได้เลย ได้เห็นเลือดตกยางออกกันแน่ๆ
ก็เพราะเหตุนี้แหละ จึงต้องเปิดใช้บล็อกนี้ขึ้นมา เพื่อต้องการและหาทางที่จะกำจัดเสียให้ยุติสิ้นสุดลงไปในรุ่นนี้ซึ่งเป็นรุ่นหลาน
และอื่นใดต้องการบันทึกไว้เป็นหลักฐานให้ลูกหลานในตระกูล"อินทวงษ์"และสาธุชนคนทั่วไปได้อ่านได้ศึกษาไว้ประดับสติปัญญาพิจารณาดูว่าอะไรควรอะไรไม่ควรอะไรถูกอะไรผิด และความสำนึกรับผิดชอบชั่วดีในบาปบุญคุณโทษของทุกๆคนทุกๆฝ่าย...
ณ วันนี้เวลานี้...หวังเพียงแค่ต้องการให้ ทุกๆคนทุกๆฝ่ายที่เกี่ยวข้อง ลดทิฐิลงมาแล้วหันหน้าปรึกษาหารือกันเพื่อหาทางออกที่ดีต่อไป...
